محرم جلوه شکوه و شهادت

هنگامی که عزاداری و سوگواری در ماه محرم الحرام بر در و دیوار شهر خودنمایی می کند نام امام حسین (ع) بر سر زبان ها است و سرنوشت پر غصه او همه جا نقل می گردد و نوحه تاسوعا و عاشورا و شهادت سید الشهدا (س) بر دلها می نشیند. به دلیل اهمیت ماه محرم و وقایع آن بر آن شدیم تا در آستانه شروع این ماه پر فضیلت توضیحات لازم را در اختیار رهروان آن حضرت و عاشقان حقیقی اهل بیت (ع) قرار دهیم.  

عاشورا، دهمین روز از ماه محرم در گاه‌شماری هجری قمری، روز مقدس مسلمانان است. شهرت این روز نزد شیعیان به دلیل وقایع عاشورای سال ۶۱هجری قمری است. در این روز حسین بن علی(ع) و یاران وی در رویداد کربلا در جنگ با لشکر یزید شهید شدند و مسلمانان در آن ایام سوگواری می‌کنند. در مناطق شیعه نشین مراسم عزاداری برگزار می‎‏‌شود. در تقویم رسمی ایران، افغانستان، عراق، پاکستان و هند این روز تعطیل می‌باشد.

پس از شهادت امام حسن(ع ) در سال ۵۰ هجرى ، امام حسین(ع ) عهده دار امر امامت شد. معاویه پس از بیست سال حکومت ظالمانه ، در سال ۶۰ هجرى مرد و بر خلاف قرارداد صلح با امام حسن(ع)، یزید را که فردى فاسد و شراب خوار و مخالف با اسلام بود به جاى خود قرار داد. او علناً مقدسات اسلامى را زیر پا مى گذاشت. بنابر این امام حسین(ع) از همان آغاز کار با او به مخالفت برخاست.

یزید نامه اى به حاکم وقت مدینه نوشت و به او فرمان داد که از امام حسین(ع ) براى وی بیعت بگیرد و اگر امام حاضر نشد او را به قتل برساند. امام که حاضر به بیعت کردن با یزید نبود با خانواده خود از مدینه به مکه رفتند. در این هنگام مردم کوفه که از مرگ معاویه با خبر شده بودند نامه هاى زیادى براى امام حسین(ع ) نوشتند و از ایشان خواستند تا به عراق و کوفه بیایند. امام نیز نماینده و سفیر خویش مسلم بن عقیل را به کوفه فرستاد. ابتدا هزاران نفر از مردم کوفه با او همراه شدند. اما با ورود عبیداللّه بن زیاد که از طرف یزید به حکومت کوفه گمارده شده بود ، مردم کوفه فریب  خورده و پیمان شکنى کردند و مسلم را تنها گذاشتند.

عبیداللّه بن زیاد که با شهادت مسلم بر اوضاع کوفه تسلط پیدا کرده بود حر بن یزید ریاحى را براى زیر نظر گرفتن امام و همراهانش مامور کرد و سپس عمر بن سعد را با سى هزار نفر به کربلا اعزام نمود.عمر بن سعد دستور داد امام و یارانش را محاصره کنند و آب را بر روى آنان ببندند. یاران امام که از شجاع ترین افراد بودند روز عاشورا در حالى که بیش از ۷۲ تن نبودند یکى پس از دیگرى در دفاع از اسلام با عزت و آزادگى به شهادت رسیدند. حر بن یزید ریاحى نیز که ستمگرى سپاه عمر سعد و حقانیت امام حسین(ع ) را مشاهده کرد به سپاه امام پیوست و به شهادت رسید.

امام حسین(ع) روز دهم ماه محرم سال ۶۱ هجرى ، در سن ۵۷ سالگى در کربلا به شهادت رسید. مرقد ایشان و برادر فداکارش ابوالفضل العباس(ع) و فرزندان و یارانش در شهر کربلا در عراق قرار دارد. تداوم حیات اسلام مرهون شهادت او است. حسین ابن علی (ع) عشق و فداکاری و گذشت در راه خدا را عملاً معنی کرد و باید گفت اگر کار امام در روز عاشورا نبود، از اسلام و دین خدا چیزی باقی نمانده بود .

واقعه کربلا اگرچه از لحاظ زمانی کوتاه و تنها یک روز “عاشورا ” از صبح تا عصر طول کشید اما لحظه لحظه آن درس شهامت ، ایثار و فداکارى بود. واقعه کربلا دانشگاهى است که از طفل شیرخوار سیدالشهدا تا پیرمرد محاسن سفیدپیرو ایشان  به بشریت درس آزادگى مى آموزد. خون هاى مطهر امام حسین(ع ) و یاران با وفایش به اسلام حیات تازه بخشید و زمینه سرنگون شدن دودمان فاسد اموى را فراهم کرد و یاد آن تا ابد و برای همیشه زنده خواهد ماند چرا که زنده نگه داشتن محرم معیار واقعی زنده نگه داشتن دین خدا اسلام محمدی است .

سوگواری محرم عزاداری‌ها و یادبودهایی است که به مناسبت کشته شدن و شهادت حسین بن علی (ع) و یارانش برگزار می گردد. سوگواری مختص ماه محرم نمی‌شود و در دیگر روزهای سال نیز با توجه به فرهنگ و رسم هر منطقه انجام می‌شود. سوگواری برای امام حسین (ع) و یارانش از روز نخست محرم آغاز  و در ظهر عاشورا به اوج می‌رسد. در غروب و شامگاه عاشورا، این سوگواری تحت عنوان مراسم شام غریبان ادامه پیدا می‌کند.

روز ۱۲ محرم نیز مراسمی با نام “سوم امام حسین” انجام می‌شود. این مراسم‌ در روز ۱۶ محرم با نام “هفتم امام حسین” و ۲۰ صفر با نام “اربعین حسینی” ادامه پیدا می‌کند. مراسم سوگواری سومین امام شیعیان از دیدگاه شیعه اهمیت بسیاری دارد و انجام آن عبادت است. علاوه بر شیعیان، این مراسم در میان غیر‌مسلمانان در ترینیداد و توباگو، جامائیکا، هند و ارمنی‌های ایران برگزار می‌شود. سوگواری محرم علاوه بر ابعاد مذهبی، ابعاد سیاسی و اجتماعی نیز دارد.

سوگواری برای کشته شدگان کربلا در همان روزهای پس این واقعه انجام شد. در اربعین هنگامیکه اسیران از شام بسوی مدینه درحرکت بودند راه خود را به سمت کربلا تغییر داده و زمانی که به آن سرزمین رسیدند با جابر ابن عبدالله انصاری صحابی پیامبر و تعدادی از بنی هاشم مواجه شدند و در آنجا به سوگواری و نوحه سرایی پرداختند. سوگواری در مدینه اولین بار به پیشگامی ام سلمه همسر پیامبر اسلام انجام شد.

در دوران امام پنجم شیعیان (که خود در کربلا حضور داشت) و امام ششم شیعیان که مصادف با دوران ضعف بنی امیه بود عزاداری بصورت مراسم سالانه رواج یافت. سایر امامان شیعه نیز در برگزاری مراسم سالانه برای شهیدان کربلا اهتمام داشتند. دراین دوران تعداد زیادی از شاعران شیعه نیز اشعاری در مرثیه امام حسین(ع) سرودند.

یکی ازمهمترین دوران عزاداری برای شهدای کربلا در قرن چهارم و مقارن با حکومت آل بویه‌ است. در این دوران حکومت‌های شیعه همچون علویان طبرستان، زیدیان یمن، حمدانیان در شمال عراق، فاطمیان در مصر و آل بویه در عراق و ایران به قدرت رسیدند. عموم مورخان به برگزاری عزاداری بصورت عمومی در کوچه ها و خیابان در این دوران اشاره کرده‌اند.

در این باره ابن جوزی می‌نویسد: در سال ۳۵۲ قمری معزالدوله دیلمی دستور داد، مردم در روز عاشورا جمع شوند و اظهار حزن کنند. در این روز بازارها بسته شد و خرید و فروش موقوف گردید. قصابان گوسفند ذبح نکردند، هریسه پزها هریسه (حلیم) نپختند، مردم آب ننوشیدند. در بازارها خیمه برپا کردند و به رسم عزاداری کرباس آویختند. زنان به سر و روی خود می‌زدند و بر حسین ندبه می‌کردند.

حاکمان فاطمی مصر نیز با آنکه با ال بویه رقیب بودند از روش آنان در عزاداری پیروی کردند. تقی الدین مقریزی در این باره می‌نویسد که: در زمان المعزالدین الله به سال ۳۶۳ قمری در مصر تمام فاطمیون و شیعه در عاشورا کنار مقبره  ام کلثوم و سیده نفیسه اجتماع نموده و به عزاداری پرداختند و مبلغ بی حساب برای اطعام و عزاداری و شربت مخارج نمودند و به سال ۳۹۶ قمری در مصر کلیه بازارها را تعطیل عمومی کردند و ابن مأمون در سال ۵۱۵ قمری از موقوفات و صدقات مصر عاشورا را تعطیل و روز توزیع صدقات قرار داد.

منبع خبر: روابط عمومی صنایع خودرو سازی کرمان