انواع کمربندهای ایمنی به کاررفته در خودروها

از زمان اختراع کمربند ایمنی تا به حال تغییراتی در آن اعمال شده است که همه این تغییرات در راستای رفع اشکالات نمونه های قبلی و همچنین افزایش ایمنی سرنشینان بوده است. امروز پیشرفت در مکانیزم عملکرد کمربندهای ایمنی منجر به تغییرات بزرگی شده که هوشمندی را برای این سیستم امنیتی به همراه داشته است.

در مجموع، شش نوع مکانیزم و مدل برای کمربندهای ایمنی وجود دارد:

۱ Lap Belt

این نوع از کمربند از اولین و قدیمی ترین نوع کمربندهای ایمنی هستند که بر روی خودروها نصب می شدند، که البته در حال حاضر، کاملاً منسوخ شده اند.

طرز قرارگیری این کمربندها طوری است که در دو نقطه (Two-Point Safety) به قاب خودرو متصل می شوند و کمر و بالای ران را پوشش می دهند. به طور کلی، این کمربندها از نیم تنه بالایی محافظت نمی کنند، هنگام تصادف به هیچ وجه نمی توانند در مقابل پرت شدن نیم تنه بالا مقاومت کنند و از آن بخش بدن محافظت کنند.

همان طور که گفته شد، به کارگیری این کمربندها تقریباً منسوخ شده است، اما هنوز هم تعدادی از شرکت های خودروساز از این نوع کمربندها برای نفر وسط صندلی عقب استفاده می کنند.

۲ Shoulder Belt

نوع دیگری از کمربندها دو نقطه ای هستند که در قطر شخص بسته می شوند و از نیم تنه بالایی فرد محافظت می کنند.

یکی از بزرگ ترین ضعف های این نوع از کمربند ها هنگام تصادف این است که نیم تنه پایین را پوشش نمی دهد و به همین دلیل در هنگام بروز حادثه، فرد از زیر کمربند خارج می شود و آسیب می بیند. به همین دلیل از این نوع از کمربندها همراه با Lap Belt استفاده می کنند تا بتوانند هم از نیم تنه بالا و هم از نیم تنه پایین محافظت کنند.

۳ Three-Point Belt (کمربندهای سه نقطه ای)

کمربندهای سه نقطه ای ترکیبی از دو نوع اول هستند. این نوع از کمربندها در سه نقطه به قاب خودرو متصل می شوند و از فرد در برابر نیروی اینرسی وارده هنگام تصادف مراقبت می کنند. مرکب بودن این نوع کمربند، کل بدن فرد را در هنگام حادثه پوشش می دهد.

۴ Automatic Seat Belt (کمربندهای اتوماتیک)

به کارگیری این نوع از کمربندهای ایمنی خودرو در دهه های قبل مرسوم بود، اما پس از مدتی کنار گذاشته شد. طراحی این نوع از کمربندها بسیار مشابه کمربندهای سه نقطه ای است، با این تفاوت که بخشی که نیم تنه بالایی را پوشش می دهد با بخشی که نیم تنه پایینی را پوشش می دهد مجزا هستند. بستن بخش پایینی کمربند (Lap Belt)، بر عهده شخص است اما بخش بالایی (Shoulder Belt) پس از روشن شدن خودرو به صورت خودکار بسته می شود و شخص را پوشش می دهد. به این گونه که نقطه بالایی که در کمربندهای سه نقطه ای به ستون خودرو متصل بود در این نوع بر روی ریلی که در قسمت پنجره قرار گرفته است نصب می شود و به محض روشن شدن و یا بسته شدن درِ خودرو بر روی ریل حرکت می کند و شخص را پوشش می دهد. این کمربندها دارای سگکی هستند که شخص می تواند در صورت نیاز با فشردن آن سگک، کمربند را آزاد کند.

۵ Belt in Seat

این نوع از کمربندها بسیار به کمربندهای سه نقطه ای شباهت دارند، اما تفاوت اصلی آن ها این است که یکی از نقاط اتصال سه گانه به جای این که مستقیم به قاب یا بدنه خودرو متصل باشد به صندلی متصل می شود و از طریق صندلی به بدنه متصل می شود.

از ابتدا علت طراحی و تولید چنین کمربندهایی برای راحتی و آسایش بیش تر سرنشینان بود، زیرا بخش بالایی کمربندهای سه نقطه ای پس از بسته شدن موجب سایش گردن فرد می شوند و این قضیه برای فرد بسیار آزاردهنده است. تحقیقات نشان می دهد که همین قضیه موجب شده است بسیاری از افراد از کمربند ایمنی استفاده نکنند. طراحی این کمربندها به گونه ای است که مزاحمتی برای گردن فرد ایجاد نمی کند. از دیگر مزیت های این نوع از کمربندها این است که متناسب با زاویه پشتی صندلی تنظیم می شود و این قابلیت تنظیم باعث می شود تا کمربند در اثر چپ کردن خودرو عملکرد بهتری در محافظت از فرد داشته باشد.

۶ Five Point Harness (کمربندهای پنج نقطه ای)

کمربندهای پنج نقطه ای دارای ایمنی بسیار بالایی هستند، زیرا هر دو شانه، دو طرف ران ها و بین پاها را پوشش می دهند و از آزادی و جابه جایی فرد هنگام تصادف به خوبی جلوگیری می کند. همه بخش های این نوع از کمربندها در یک سگک مرکزی به هم می رسند که محل بسته شدن آن در قسمت کمر فرد است. از این کمربندها بیش تر برای صندلی کودک و خودروهای مسابقه ای استفاده می شود، زیرا کودکان و رانندگان خودروهای مسابقه بیش تر از دیگران در معرض خطر تصادف قرار دارند.