انتظار فرج از نیمه خرداد کشم.

سید روح‌الله مصطفوی ملقب به امام خمینی رهبر انقلاب اسلامی و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در روز بیستم جمادى الثانى 1320 هجرى قمرى مطابق با 30 شهریـور 1281 هجرى شمسى ( 24 سپتامپر 1902 میلادى) در شهرستان خمین از توابع استان مرکزى ایران در خانواده اى اهل علـم ، تقوا و جهاد پـاى بـر خـاکدان طبیعت نهاد و در 14 خرداد سال 1368 هجری شمسی پس از عمری مجاهدت و خدمت صادقانه به مظلومین و محرومین جهان به ملکوت اعلی پیوست.  

مروری کوتاه بر وقایع زندگی رهبر فقید انقلاب اسلامی
امام خمینی (ره) پس از درگذشت حضرت آیت الله بروجردی به مخالفت با سیاست های طاغوت برخاست و در قیام 15 خرداد 1342 دستگیر و روانه تهران و زندانی گردید، پس از مدتی آزاد و به شهر مقدس قم مراجعت نمود. در قضیه تصویب کاپیتولاسیون (مصونیت مجرمین آمریکائی در ایران) با سخنرانی مهم و آتشین ایشان  در مسجد اعظم قم دوباره توسط ساواک دستگیر و به ترکیه و سپس به عراق تبعید گردید.

 

امام خمینی در سال های اقامت در عراق همچنان رهبری مبارزه با رژیم پهلوی را به عهده داشت لذا در سال 1357 با هماهنگی رژیم پهلوی و رژیم بعث عراق، ایشان ناگزیر از خروج از عراق شده و با عزیمت به پاریس مبارزه و انقلاب وی وارد مرحله جدیدی شد.
با اقامت  در پاریس و انعکاس سخنان و نقطه نظرات ایشان در رسانه های غربی رژیم پهلوی در موضع ضعف و انزوا قرار گرفته و با رهبری هوشمندانه و دقیق امام، انقلاب اسلامی مردم ایران با خروج شاه و خانواده سلطنتی از ایران به روزهای اوج خود نزدیک گردید.

با مراجعت رهبر فقید ایران در 12 بهمن 1357 و هدایت انقلاب از نزدیک، صبح پیروزی در 22 بهمن ماه 1357 فرا رسید و مردم ایران پیروزی انقلاب اسلامی را جشن گرفتند.
با انحلال رژیم سلطنتی و پایان حکومت 57 ساله و ستمکارانه پهلوی، امام خمینی (ره) جمهوری اسلامی ایران را با آرای قاطع مردم بنیان نهاد. از 22 بهمن 1357 تا 14 خرداد 1368 ایشان همچنان رهبری انقلاب را به دوش کشیده و انقلاب و کشور را در حوادث خطرناک ، توطئه های گوناگون ،جنگ 8 ساله تحمیلی عراق و تحریم ها به سلامت و به خوبی رهنمون نمود.

 

رحلت بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران.

امام خمینى اهداف ،آرمانها و هـر آنچه را که مـى بایــست ترسیم و ابلاغ نموده بود و در عمـل نیز تـمام هستیـش را بـراى تحقق دستاوردهای این نظام مردمی بـکار گرفته بـود. اینک در آستـانه نیمه خـرداد سـال 1368 خـود را آماده ملاقات با محبوبی مى کرد که تمام عمرش را براى جلب رضاى او صرف کرده بـود و قامتش جز در بـرابـر خالق ، در مـقابل هیچ قدرتى خـم نشده ، و چشـمانش جز براى او گریه نکرده بـود.

 

سروده هاى عارفانه اش همه حاکى از درد فـراق و بیان عطـش لحظه وصال او بـود. و اینک ایـن لحظه شکـوهمنـد بـراى وی ، وحادثه جانــکاه و تحمل ناپذیر بـراى پیروانـش ، فـرا مـى رسید. او خـود در وصیتنامه اش نـوشـته است : با دلى آرام و قلبـى مطمئن و روحى شاد و ضمیرى امیدوار به فضل خدا از خدمت خـواهران و برادران مرخص و به سـوى جایگاه ابــدى سفر مى کنـم و به دعاى خیر شما احتیاج مبرم دارم و از خداى رحمن و رحیـم مى خـواهـم که عذرم را در کوتاهى خدمت و قصـور و تقصیر بپذیـرد و از مـلت امـیدوارم که عذرم را در کـوتاهى ها و قصـور و تقصیـرها بـپذیـرنـد و بـا قــدرت و تصمیـم و اراده بــه پیش بروند.

 

شگفت آنکه امام خمینـى در یکـى از غزلیاتـش که چنـد سال قبل از رحلت سروده است : اینگونه بیان مینماید

 

سالها میگذرد حادثه ها می آید            انتظار فرج از نیمه خرداد کشم

 

 

منبع خبر: